Ватан барои ҳар як инсон басо муқаддас ва азиз аст ва дар ватан, дар фазои сулҳу оромӣ зистан неъмати бебаҳост. Ҳимояи ватан ва сулҳу суботи он на танҳо вазифаи қувваҳои мусаллаҳ, балки қарзи шаҳрвандӣ ва маънавии ҳар як сокини кишвар ба ҳисоб меравад. Агар мо хоҳем давлатамон орому пешрафта бошад, бояд дар дил эҳсоси ватандӯстиро парвариш намоем то ки ватанпарвар бошем. Ҳар шахсе, ки ватандор аст, бояд ватани худро обод кунад, зеро барои ӯ ягон шахси бегона ин корро нахоҳад кард.
