Терроризм ва экстремизм аз таҳдидҳои ҷиддии амнияти миллӣ ва суботи ҷомеаи ҷаҳонӣ ба ҳисоб рафта, имрӯз ба яке аз масъалаҳои мубрами башарият табдил ёфтаанд. Ин зуҳурот на танҳо ҷони одамонро зери хатар мегузоранд, балки арзишҳои маънавӣ, фарҳангӣ, соҳибихтиёрӣ ва истиқлолияти давлатҳоро низ коста менамоянд.

                                                                                                                       С.Ятимов

     ЗИ ҶӮЙЕ, КИ ХУРДӢ АЗ ОН ОБИ ПОК ...

Яке аз деҳаҳои зебоманзари ноҳияи Рӯшон Шидз ном дорад. Ин деҳа дар аввали солҳои ҳаштодум ҳамагӣ навад хоҷагӣ дошт ва дар он тахмин ҳаштсад - ҳазор нафар зиндагӣ мекард.

Дар деҳа мактаби миёна, китобхона ва идораи мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатӣ – ҷамоати деҳот ҷойгир буданд.

Ва ё ҷойгоҳи ҳувияти миллӣ ва динии тоҷикон дар гуфтори Пешвои миллат

Дар ҷомеае, ки дорои таърихи куҳан, фарҳанги оламгир ва мардуми тамаддунсозу тамаддундор аст, шинохти шахсияти инсон аз ду унсури асосӣ таркиб меёбад: ҳувияти миллӣ ва ҳувияти динӣ. Дар замони ҷаҳонишавӣ ва вусъати идеологияҳои бегона, дуруст муайян кардани ҷойгоҳи ин ду арзиш ва муътадил нигаҳ доштани ин ду пояи шинохти инсон барои ҳифзи ҳастии миллат зарурати таърихӣ аст. Тавре Президенти Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон иброз доштаанд, «миллате, ки гузаштаи худро намешиносад, оянда надорад!»